بشار اسد روز به روز بیشتر خود را در مرکز گردابی می بیند که فرار از آن سخت تر و سخت تر می شود. در تازه ترین اظهاراتش ، وی گفته است«هر مشکلی در سوریه همه منطقه را به آتش خواهد کشید. اگر طرح تجزیه سوریه باشد، به این معنی است که همه منطقه تجزیه خواهد شد.» گرچه بلوف زنی در دنیای سیاست امری است رایج ، با توجه به نقش کلیدی سوریه در معادلات منطقه خاورمیانه و گره خوردن منافع غرب از یک سو، ایران وعواملش از سوی دیگر ، اسراییل در جبهه ای دیگر و روسیه و چین در سمت دیگر این کانون، باید انتظار داشت که تنش در سوریه به "سادگی" لیبی و یا تونس خاتمه نیابد. به عبارت دیگر ، غیر از مردم سوریه که عزم برگشت ناپذیرشان برای سرنگونی حکومت را به روشنی نشان داده اند، همه طرف های درگیر تا رو کردن آخرین کارت هایشان از این تنازع پا عقب نخواهند گذاشت. در این گفتار مایلم فقط بر یک نکته انگشت بگذارم. اینک که غرب از معرکه لیبی خلاصی یافته می تواند بیشتر روی سوریه تمرکز کند. بشار اسد نیز نگرانی خود را از افزایش فشارهای غرب پنهان نکرده است. احتمالی که نباید از دید استراتژیست ها دور بماند آغاز جنگ توسط سوریه علیه اسراییل است. شاید در نگاه اول چنین به نظر آید که مبادرت به آغاز جنگ با اسراییل در چنین شرایطی دیوانگی محض و نا محتمل است. اما اگر حکومت سوریه خود را در آخر خط ببیند هیچ بعید نیست که با تشویق حامی ایرانی خود (که قافیه را باخته می بیند) به این دیوانگی دست بزند. به این ترتیب بشار اسد می تواند شانس خود را در تحریک احساسات ناسیونالیستی در سوریه و فرو نشاندن اعتراضات امتحان کند. وی همچنین می تواند به بهانه شرایط جنگی شدت سرکوبی معترضان را افزایش دهد و جبهه ی جنگ را با حمایت ایران و عوامل منطقه ای اش، از داخل سوریه به ورای مرزها بکشاند. اگر چنین آتشی توسط سوریه برافروخته شود ، تغییر چهره ی جهان پس از کشاکشی سهمگین و طولانی دور از ذهن نیست، تغییری بسیار فراتر از جهان پس از 11 سپتامبر.
Saturday 29 October 2011
Monday 24 October 2011
گزارش جفری رابرتسون از کشتار زندانیان سیاسی در سال 67
جفری رابرتسون، وکیل دادگستری، بنیانگذار و رئیس دفتر حقوقی دوتی در لندن است. وی در شماری از کشورهای دنیا سمت مشاور و نمایندۀ حقوقی در پرونده های مهم حقوقی در زمینه قانون اساسی، حقوق بشر، حقوق بین الملل و قوانین کیفری را برعهده داشته و نخستین رئیس دادگاه استیناف دیوان بین المللی کیفری سازمان ملل
متحد در سیرالئون بوده است. در این دادگاه وی احکام رهگشایی دربارۀ بخشودگی مجرمان، غیرقانونی بودن خدمت سربازی کودکان و شماری دیگر از مسائل مربوط به حقوق بین الملل کیفری صادر کرده است. درسال ۱۳٨٧ ، وی از سوی دبیرکل سازمان ملل متحد به عنوان یکی از حقوقدانان برجستۀ شورای حقوقی سازمان ملل متحد برگزیده شد. جفری رابرتسون در انگلستان قاضی ویژه و استاد مدعوّ قوانین حقوق بشر در کالج کوئین مری است. گزارش مشروح او از کشتار 67 که اخیرا به فارسی ترجمه شده است یکی از مستندترین گزارشاتی است که می تواند مبنای طرح دعوای حقوقی علیه رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی قرار گیرد. لینک زیر ، ترجمه فارسی این گزارش ارزشمند را در اختیار شما می گذارد.
Friday 14 October 2011
جنگ قریب الوقوع؟
به فاکت های زیر توجه کنید
یکم- آمریکا به اسراییل موشک های سنگر کوب فروخته است
دوم - عواملی از سپاه قدس که نقشه ترور سفیر عربستان در امریکا را داشتند شناسایی و دستگیر شدند
سوم - باراک اباما: گزینه نظامی همچنان روی میز است
چهارم - وزارت خزانه داری امریکا به زودی اقدام به تحریم بانک مرکزی ایران خواهد نمود
پنجم - شدیداللحن ترین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی که در آن صراحتا از مقاصد نظامی برنامه هسته ای ایران سخن گفته شده در آستانه انتشار است
ششم - فرستاده امیر قطر متعاقب بالا گرفتن جنگ لفظی بین ایران از یک طرف و عربستان و امریکا از طرف دیگر با احمدی نژاد دیدار میکند. محتوای این دیدار فاش نمی شود
هفتم - دولت امریکا اعلام میکند که با مقامات ایران تماس مستقیم برقرار نموده
هشتم - ترکیه با استقرار موشک های ناتو در قالب طرح سپر دفاعی موافقت میکند
نهم - ماهان ایر تحریم میشود
دهم - چین بی سر وصدا حوزه نفتی پارس جنوبی را ترک میکند
......
آیا با کنار هم گذاشتن واقعیت های فوق به نتیجه ای جز قریب الوقوع بودن یک حمله نظامی میرسید؟
Sunday 9 October 2011
در حاشیه اجرای حکم شلاق پیمان عارف و صدور حکم شلاق برای مرضیه وفامهر
پس از اجرای "نمادین" حکم شلاق برای سمیه توحیدلو ، آن گونه که پیداست صدور و اجرای حکم شلاق ترجیع بند احکام زندانیان سیاسی شده است. رژیم اسلامی مستاصل از برقرار کردن آرامش گورستانی بر کشور هر روز بیش از روز پیش به سمت سیاست خشونت عریان و احکام قرون وسطایی روی می آورد. این سناریو در عین دردناک بودن ، یک نیمه ی مثبت دارد. هنگامی که حکومت راه های مسالمت و مصالحه را به کلی (و حتی برای ظاهرسازی هم که شده) کنار می گذارد و خشونت عریان و لجام گسیخته را در دستور کار قرار میدهد ، این نشان از استیصال حکومت دارد و بس. این رویکرد وحشیانه به خوبی اثبات کننده این مدعاست که رژیم قدرت مانور را از کف داده و دیوانه وار فقط به حمله مستقیم روی می آورد. همان کاری که دوستان مستاصل سوری رژیم اسلامی بدان مشغولند و روزانه چندین انسان را سلاخی می کنند. اما آقای خامنه ای و اعوان و انصار وی باید بدانند که چرخش روزگار بسیار متفاوت از دهه شصت است. شاید با خشونت عریان بتوان چند صباحی جنبش اعتراضی را از سطح خیابان ها جمع کرد ، اما جوشش این دیگ جوشان را سر باز ایستادن نیست. گدازه های این آتشفشان دیر نیست که دامن شما را در کام کشد.
Monday 3 October 2011
به یاد نسرین ستوده، بی هیچ بهانه ای
به یاد نسرین که همه بچه های ایران فرزندانش هستند و همه زندانیان ، موکلانش.
Subscribe to:
Posts (Atom)