بشار اسد روز به روز بیشتر خود را در مرکز گردابی می بیند که فرار از آن سخت تر و سخت تر می شود. در تازه ترین اظهاراتش ، وی گفته است«هر مشکلی در سوریه همه منطقه را به آتش خواهد کشید. اگر طرح تجزیه سوریه باشد، به این معنی است که همه منطقه تجزیه خواهد شد.» گرچه بلوف زنی در دنیای سیاست امری است رایج ، با توجه به نقش کلیدی سوریه در معادلات منطقه خاورمیانه و گره خوردن منافع غرب از یک سو، ایران وعواملش از سوی دیگر ، اسراییل در جبهه ای دیگر و روسیه و چین در سمت دیگر این کانون، باید انتظار داشت که تنش در سوریه به "سادگی" لیبی و یا تونس خاتمه نیابد. به عبارت دیگر ، غیر از مردم سوریه که عزم برگشت ناپذیرشان برای سرنگونی حکومت را به روشنی نشان داده اند، همه طرف های درگیر تا رو کردن آخرین کارت هایشان از این تنازع پا عقب نخواهند گذاشت. در این گفتار مایلم فقط بر یک نکته انگشت بگذارم. اینک که غرب از معرکه لیبی خلاصی یافته می تواند بیشتر روی سوریه تمرکز کند. بشار اسد نیز نگرانی خود را از افزایش فشارهای غرب پنهان نکرده است. احتمالی که نباید از دید استراتژیست ها دور بماند آغاز جنگ توسط سوریه علیه اسراییل است. شاید در نگاه اول چنین به نظر آید که مبادرت به آغاز جنگ با اسراییل در چنین شرایطی دیوانگی محض و نا محتمل است. اما اگر حکومت سوریه خود را در آخر خط ببیند هیچ بعید نیست که با تشویق حامی ایرانی خود (که قافیه را باخته می بیند) به این دیوانگی دست بزند. به این ترتیب بشار اسد می تواند شانس خود را در تحریک احساسات ناسیونالیستی در سوریه و فرو نشاندن اعتراضات امتحان کند. وی همچنین می تواند به بهانه شرایط جنگی شدت سرکوبی معترضان را افزایش دهد و جبهه ی جنگ را با حمایت ایران و عوامل منطقه ای اش، از داخل سوریه به ورای مرزها بکشاند. اگر چنین آتشی توسط سوریه برافروخته شود ، تغییر چهره ی جهان پس از کشاکشی سهمگین و طولانی دور از ذهن نیست، تغییری بسیار فراتر از جهان پس از 11 سپتامبر.
No comments:
Post a Comment